Wyprawy 2016-2025
Wyprawy 2012-2015
- 9 - BAS Ustka 2015
- Twierdza Kłodzko 2013
- Ogród Japoński w Jarkowie 2013
- Kompleks Osówka 2013
- Kopalnia Złota - Złoty Stok 2013
- Oceanarium - Stralsund 2012
- Międzyrzecki Rejon Umocniony 2012
Inne Ciekawe Miejsca
Międzyrzecki Rejon Umocniony 2012
Na ziemi lubuskiej, w okolicy wsi Kaława, Wysoka, Boryszyn, Kęszyca i Nietoperek, znajdują się potężne fortyfikacje tzw. Międzyrzeckiego Rejonu Umocnionego (MRU). (niem. Festungsfront Oder-Warthe-Bogen - OWB).Wprawdzie postanowienia Traktatu Wersalskiego z 1920 roku nie pozwalały Niemcom na wznoszenie umocnień, jednakże zakaz ten nie był rygorystycznie egzekwowany przez mocarstwa sprzymierzone w stosunku do fortyfikacji na granicy wschodniej. W praktyce już od chwili zakończeniu wojny władze niemieckie pracowały nad projektami nowej struktury umocnień. Szczególną uwagę zwrócono na obszar między Wartą a Odrą, nazywany wówczas "Wnęką Frankfurcką". Był to obszar o znaczeniu strategicznym, ponieważ jego zdobycie otwierało drogę do Berlina i wnętrza Niemiec. Dzięki licznym przeszkodom naturalnym jego obrona była stosunkowo łatwa.Pierwsze prace na terenie MRU rozpoczęły się w 1934 roku. Na początku uregulowano rzekę Ołobok i zaczęto budować obiekty hydrotechniczne, dzięki którym można było spiętrzać wodę i zalewać znaczne obszary. Równocześnie zaczęto budować obiekty bojowe. Początkowo ich odporność była niewystarczająca, jednakże latem 1935 zaczęto budować schrony bojowe o odporności, która całkowicie zabezpieczała przed ogniem polskiej artylerii.
Wybudowano również wiele dróg i linię kolejową Kursko-Staropole.Na terenie MRU znajduje się wiele schronów bojowych i żelbetonowych budowli obronnych, ubezpieczanych od wschodu pasem zapór przeciwpancernych. Podstawowym elementem obronnym są ciężkie schrony bojowe (bunkry) zaopatrzone w pancerne kopuły. Obiekty te zwane były "pancerwerkami". Pojedyncze obiekty bojowe mogą być jedno- lub dwukondygnacyjne, natomiast obiekty wchodzące w skład grup warownych mogą być nawet 4-kondygnacyjne. Z najniższej kondygnacji prowadził korytarz do pozostałych obiektów lub głównej drogi ruchu. Pancerwerki były uzbrojone m.in. w armaty ppanc., karabiny maszynowe, miotacze ognia, granatniki automatyczne.Cały system podziemnych korytarzy ciągnie się kilka kilometrów od miejscowości Boryszyn do miejscowości Kęszyca. Całkowita długość korytarzy wynosi ponad 25 km. Korytarze koło Boryszyna tworzą tzw. Pętlę Boryszyńską, których dość skomplikowany układ przedstawia mapka. Z kolei koło Nietoperka jest (znacznie mniejsza) Pętla Nietoperska.Ze względu na panujący tu stały mikroklimat (duża wilgotność, temperatura ok. 8 stopni) podziemia są zamieszkałe przez ogromną ilość nietoperzy. W celu ich ochrony utworzony został rezerwat przyrody "Nietoperek".
Dawno temu około roku 1992/93 planowałem razem z kumplami z osiedla wyprawę do MRU i jak to często bywało nic nie doszło do skutku. Na szczęście przyszedł rok 2012 i razem z rodziną pojechaliśmy na majówkę, której pierwszym przystankiem był Międzyrzecki Rejom Umocniony. Zwiedzanie rozpoczęliśmy od miejscowości Nietoperek gdzie wraz z przewodnikiem spędziliśmy pod ziemią 1,5h w temperaturze 8'C (na powierzchni było około 30'C). Drugim przystankiem była pętla Boryszyńska oddalona od Nietoperka o kilka kilometrów. Oba te miejsca są połączone systemem podziemnych korytarzy ale podstawowy wariant zwiedzania nie obejmuje przejścia tą trasą. Możliwe jest wykupienie trasy ośmiogodzinnej, do przejścia której potrzebne są gumowce, odzież nieprzemakalna i latarki. Niestety nasz napięty plan nie przewidywał tak długiej trasy ponieważ z samego rana dnia następnego wyjeżdżaliśmy do Świnoujścia.
Mapa Umocnień Międzyrzeckiego Rejonu Umocnionego
Oceanarium - Stralsund 2012
Zwiedzając OZEANEUM zapoznacie się z różnorodnością ekosystemów Morza Bałtyckiego, Morza Północnego i Atlantyku. OZEANEUM posiada w sumie 39 akwariów o łącznej pojemności sześciu milionów litrów, a w nich około 7.000 żywych okazów. Za utrzymanie optymalnych warunków życia, zgodnie z wymaganiami poszczególnych gatunków, odpowiadają kosztowne i skomplikowane urządzenia techniczne. Wysoką jakość wody gwarantują: biologiczne uzdatnianie wody, odpieniacz białek, urządzenia filtracyjne i odpowiednie, pozbawione tworzyw sztucznych instalacje. Akwarium „Otwarty Atlantyk" jest największym basenem w OZEANEUM, mieszczącym ponad dwa i pół miliona litrów słonej wody. Jego głębokość wynosi ponad dziewięć metrów, a powierzchnia ok. 300 m2. Panoramiczna szyba waży dwadzieścia dwie tony i ma ponad trzydzieści centymetrów grubości! Pozostałe akwaria naszego podwodnego szlaku mieszczą każdorazowo do 200.000 litrów wody i mają od dwóch do czterech metrów głębokości. Do tego dochodzą mniejsze zbiorniki o pojemności kilkuset litrów.
Jednym z celów naszej majówki 2012 r. było oceanarium, które położone jest w niemieckim mieście Stralsund. Oceanarium położone jest w dwóch budynkach odległych od siebie o około 800 m.
Kopalnia Złota - Złoty Stok 2013
Zwiedzanie kopalni rozpoczynamy od sztolni Gertrudy, która w dawnych, czasach po zawale w kopalni, poszła na poszukiwania swojego męża. Szukając go zabłądziła w kopalnianych labiryntach i nigdy z nich nie wyszła. W bocznych chodnikach, pełniących dawniej funkcję magazynów materiałów wybuchowych, urządzono laboratorium J. Schärfenberga, człowieka, który w pogoni za eliksirem na długowieczność uzyskał z rudy arszenikowej potężną truciznę - arszenik. Następnym etapem zwiedzania jest chodnik śmierci o ponurej historii. Tutaj skazywano na śmierć górników podejrzanych o kradzież złota. Skazańca stawiano pod ścianą, jego ręce wkładano w specjalnie wykute dziury po czym otwory te wypełniano zaprawą. Górnik, przytwierdzony do skały, konał w strasznych męczarniach. Odważniejsi mogą tę część trasy przebyć po specjalnie przygotowanej ośmiometrowej zjeżdżalni. Na zakończenie zwiedzania, turyści oglądają Muzeum Przestróg, Uwag i Apeli.
W następnej części wycieczki przechodzimy do Sztolni Czarnej Górnej, do której wejście znajduje się w górnej części Złotego Jaru, u podnóża wielkiego kamieniołomu. Zobaczymy tu chodnik prowadzący do Czech, ręcznie kute średniowieczne wyrobiska ze śladami pociągnięcia rylca oraz potężne komory po wybraniu złotodajnych rud. Największą jednak atrakcją Sztolni Czarnej jest jedyny w Polsce podziemny wodospad. Od roku 2008 turyści z tego poziomu wyjeżdżają na zewnątrz trasą ok. 300 metrową Podziemnym Pomarańczowym Tramwajem – największą atrakcją turystyczną kopalni złota.
Kompleks Osówka 2013
Podziemny Kompleks Osówka znajduje się niewiele ponad kilometr na północny-wschód od miejscowości Kolce i takiej samej odległości na północ od miejscowości Sierpnica. Prace rozpoczęto tutaj w połowie 1943r. Doprowadziły one do powstania ogromnego systemu betonowych korytarzy, umocnień i hal. Cel prac był utrzymywany w tajemnicy. Zdaniem jednych miała to być tajna kwatera Adolfa Hitlera. Inni twierdzą, że budowano hale dla podziemnych fabryk zbrojeniowych do produkcji tajnej broni. Do pracy wykorzystywano robotników oraz więźniów z obozu koncentracyjnego Gross-Rosen.
Część naziemna kompleksu Osówka stanowi zewnętrzną infrastrukturę podziemnego obiektu. Stopień zaawansowania przeprowadzonych tu robót stawia te budowle na pierwszym miejscu pod względem najbardziej wykończonych naziemnych obiektów przedsięwzięcia "Riese" (niem. olbrzym) w Górach Sowich. Największą uwagę przyciągają dwa obiekty umownie nazwane "Kasyno" i "Siłownia". "Kasyno" ma 50 metrów długości. Posiada otwory okienne, monolityczny stop żelbetonowy, przewody kominkowe, rury instalacyjne oraz wewnętrzne ocieplenie z płyt wiórowo-cementowych. Strop wylany jest w formie niecki, którą docelowo zamierzano wypełnić ziemią i roślinnością. "Siłownia" to blok betonowy, składający się ze zbiorników oraz pomieszczeń do których prowadzą włazy ze stalowymi klamrami.
Ogród Japoński w Jarkowie 2013
Ogród japoński w Jarkowie – ogród w tradycyjnym stylu japońskim o powierzchni około 1000 m2, położony we wsi Jarków w gminie Lewin Kłodzki, w województwie dolnośląskim. Edward Majcher – właściciel ogrodu – prace nad nim rozpoczął w roku 1980. W 2000 otrzymał nagrodę miesięcznika "Ogrody". W 2003, jako drugi tego typu obiekt w Polsce (po wrocławskim), ogród został udostępniony zwiedzającym.
Bardzo ciekawą i piękną alternatywą dla górskich wycieczek było podziwianie przygotowanego z wielką dbałością ogrodu japońskiego w Jarkowie. Szkoda tylko, że był to początek maja i nie wszystkie rośliny w ogrodzie wyglądały tak jak w pełni lata, jednak i tak były warte obejrzenia co widać na zdjęciach.
Twierdza Kłodzko 2013
Pierwsza wzmianka o istnieniu grodu obronnego na Górze Fortecznej (Zamkowej) w Kłodzku pochodzi z relacji Kosmasa, czeskiego kronikarza z 981 roku. Należy sądzić, że był to zespół drewnianych budynków otoczonych palisadą – w takiej formie zdobył go i spalił czeski książę Sobiesław w roku 1114. Sobiesław odbudował gród w 1129 roku i osadził w nim kasztelana – Gronzatę. Około 1300 roku gród stał się zamkiem mieszkalnym, a za czasów Jerzego z Podiebradów zamek staje się komfortową rezydencją, stanowiącą okazałą siedzibę władcy hrabstwa kłodzkiego. W jej skład obok pomieszczeń mieszkalnych wchodziła kaplica oraz kościół św. Wacława i św. Marcina. Wodę czerpano z pięciu studzien, najstarsza studnia pochodziła z 1393 roku i zwana była Tumską, a najgłębsza – Piekarska, znajdowała się w 60 metrowym szybie. W latach 1557-1560 architekt Ernest Lorenz Kirschke rozbudował twierdzę o zamek średni i niższy. One to, wraz z zamkiem wyższym i fortyfikacjami miasta, stanowiły zespolony w jedno system obronny.
Zwiedzanie Twierdzy Kłodzkiej było tzw. odskocznią od wędrowania po górach, w których trochę brakowało pogody. Podczas pobytu w twierdzy zwiedziliśmy zarówno część nadziemną jak i podziemną zwaną korytarzami minerów, które były używane do podkładania ładunków wybuchowych na przedpolach twierdzy. Podkładanie ładunków odbywało się w kompletnych ciemnościach a minerzy uczyli się układu korytarzy przez wiele lat a nauka kończyła egzaminem. Dla odważniejszych zwiedzających przygotowano w twierdzy przejście korytarzem o wysokości 80 cm w ciemności aby można było wiedzieć jak wyglądała służba minera.
9 - BAS Ustka 2015
Opis pochodzi ze strony Bunkry Blüchera
Ustecka Bateria Artylerii Stałej jest aktualnie udostępniona do otwartego ruchu turystycznego. Bunkrami opiekuje się Stowarzyszenia Miłośników Fortyfikacji, którzy zabezpieczają od lat nieczynne obiekty przed dewastacją. Stowarzyszenie gromadzi również militarne eksponaty. Pokaźne już w tej chwili zbiory oczekują na swoje miejsce w projektowanym skansenie militarnym. SMF od kilku lat chce ten projektowany skansen zrobić ważnym elementem usteckiego szlaku turystycznego. Jest więc szansa, że stanowiska ogniowe, dziś zarośnięte sosnami, powrócą do dawnej świetności. Na panoramicznym zdjęciu obok: działobitnia nr 501 czyli platforma, na której stała jedna z radzieckich armat BAS kalibru 130 mm „Staliniec”.
Ustecka Bateria Artylerii Stałej jest aktualnie udostępniona do otwartego ruchu turystycznego. Bunkrami opiekuje się Stowarzyszenia Miłośników Fortyfikacji, którzy zabezpieczają od lat nieczynne obiekty przed dewastacją. Stowarzyszenie gromadzi również militarne eksponaty. Pokaźne już w tej chwili zbiory oczekują na swoje miejsce w projektowanym skansenie militarnym. SMF od kilku lat chce ten projektowany skansen zrobić ważnym elementem usteckiego szlaku turystycznego. Jest więc szansa, że stanowiska ogniowe, dziś zarośnięte sosnami, powrócą do dawnej świetności. Na panoramicznym zdjęciu obok: działobitnia nr 501 czyli platforma, na której stała jedna z radzieckich armat BAS kalibru 130 mm „Staliniec”.
Jeden dzień z majówki 2015 roku poświęciliśmy na rowerową wycieczkę do 9 Baterii Artylerii Stałej w Ustce, która położona jest kilka kilometrów na zachód od Ustki na terenie Centralego Poligonu Sił Powietrznych RP. W tej chwili ta część poligonu nie jest zamknięta i można tam przebywać bez obaw (info -2015r.). Do baterii dostaliśmy się przez Morskie Uroczysko a następnie leśnymi ścieżkami tuż nad samym morzem.
